Masturbacja jest naturalną czynnością, która pozwala na kształtowanie seksualności i poznanie własnego ciała. Zdarza się jednak, że onanizm staje się koniecznością – wtedy uzależnienie od masturbacji ma poważne skutki, wymagane jest leczenie i skorzystanie z pomocy psychologa. Uzależnienie od masturbacji objawia się częstym doprowadzaniem siebie do orgazmu, kilka a nawet kilkanaście razy w ciągu dnia. Ten nałóg może być niebezpieczny zarówno dla zdrowia psychicznego, jak i fizycznego. Są jednak sposoby na skuteczne leczenie uzależnienia od masturbacji.
C: Według badań jedna czwarta dorosłych ludzi masturbuje się, rozładowując tym samym napięcie seksualne. Nie jest ona szkodliwa, u kobiet ma wręcz bardzo pozytywne skutki: dzięki niej uczą się świadomości własnego ciała, a w efekcie potrafią naprowadzić partnera na swoje oczekiwania. Jednak kiedy onanizm staje się konieczny, a potrzeba samozaspokojenia seksualnego jest silniejsza od naszej woli, mamy do czynienia z uzależnieniem od masturbacji. Jak przestać myśleć o seksie? Pytanie to staje się wówczas kluczowe w życiu uzależnionego.
Czym jest uzależnienie od masturbacji?
Uzależnienie od masturbacji, jak każde inne uzależnienie, przejawia się koniecznością wykonywania pewnych czynności. W tym przypadku osoba uzależniona musi się masturbować, czyli odczuwa silną potrzebę, a właściwie konieczność pobudzania narządów intymnych, najczęściej po to by uzyskać orgazm. Uzależnienie od masturbacji jest zaburzeniem, który dotyczy zarówno kobiet, jak i mężczyzn. Nie każda osoba, która się z nim zmaga, trafia do odpowiedniego specjalisty, ponieważ jest to dla niej zbyt wstydliwy i intymny problem. Wiedza o tym, jak leczyć uzależnienie od masturbacji, na szczęście jednak jest już coraz bardziej powszechna.
Ten nałóg masturbacyjny u mężczyzn przejawia się pobudzaniem genitaliów, a u kobiet sfer intymnych, takich jak łechtaczka, pochwa, czy piersi. To pobudzanie może zmierzać, i najczęściej tak się dzieje, do zaspokojenia seksualnego. Można wykonywać tę czynność manualnie, można też wykorzystać do miłości własnej różne akcesoria i przedmioty domowego użytku.
Samogwałt, jak podkreślają seksuolodzy i psycholodzy, nie jest sam w sobie czynnością naganną, ani niebezpieczną. Jednak kiedy staje się przymusem i traci się nad nim kontrolę, może zagrażać nie tylko dobrym stosunkom z osobą najbliższą, ale popsuć relacje z rodziną i innymi ludźmi oraz wpłynąć negatywnie na układy w środowisku zawodowym.
Objawy uzależnienia od masturbacji
Nie zawsze wiadomo kiedy mamy do czynienia z własnoręcznym zaspokajaniem się od czasu do czasu, a kiedy jest to już uzależnienie od masturbacji.
Objawy, które mogą wskazywać, że przyjemność zamieniła się w problem to m.in.:
- fakt, iż masturbacja jest najważniejszą aktywnością w ciągu dnia i nadrzędnym dążeniem osoby uzależnionej,
- onanizowanie wykonywane jest kilka, kilkanaście, a w skrajnych przypadkach nawet kilkadziesiąt razy w ciągu dnia,
- samogwałt staje się dużo bardziej atrakcyjny od fizycznego zbliżenia z drugą osobą,
- do masturbacji dochodzi w różnych, przypadkowych miejscach, nie tylko w domu (bo również w pracy, u znajomych, w miejscach publicznych, itp.),
- masturbowanie oraz rozmyślanie o masturbowaniu zajmuje uzależnionemu większą część dnia,
- pojawia się rezygnacja z życia rodzinnego, towarzyskiego, aktywności wykonywanych poza domem, a wszystko jest podporządkowane konieczności odbycia aktu miłosnego ze sobą,
- można także dostrzec symptomy ogólne, takie jak zmęczenie, rozkojarzenie, problemy z koncentracją, spadek energii, obniżenie motywacji, a nawet zachowania depresyjne.
Ponadto przyzwyczajenie może doprowadzić do tego, że masturbująca się osoba wpadnie w kolejną pułapkę, jaką jest potrzeba oglądania pornografii. Im częściej będzie się masturbować przy ostrych filmach i zdjęciach, tym w miarę upływu czasu większych pobudzaczy będzie potrzebować. Niesie to ze sobą ryzyko pojawienia się coraz bardziej niebezpiecznych zachowań w sferze seksualnej, takich jak korzystanie z usług prostytutek. Z tą ostatnią aktywnością wiąże się natomiast możliwość zarażenia się chorobą przenoszoną drogą płciową.
Masturbacja jest naturalną czynnością i nie stanowi żadnego zboczenia lub parafilii. Jedynym zagrożeniem, jakie niesie ze sobą onanizm, jest możliwość uzależnienia. Uzależnienie od masturbacji rozpoznaje się, kiedy staje się ona aktem przymusowym, mimowolnym i nawykowym. Potrzeba masturbacji jest kompulsywna i sam jej akt występuje kilka lub nawet kilkanaście razy dziennie, a myśli o masturbacji towarzyszą uzależnionemu przez cały czas. Alarmujące jest, kiedy masturbacja zaczyna być sposobem na odreagowanie stresu i napięcia, nagrodą lub karą, a także ucieczką od problemów i trosk. Z czasem masturbacja przynosi jedynie krótkotrwałe zaspokojenie i potrzeba powtórzenia jej pojawia się względnie szybko. W takiej sytuacji brak zaspokojenia popędu powoduje silne uczucie dyskomfortu i niepokoju.
Objawem uzależnienia od masturbacji jest także preferowanie onanizmu zamiast klasycznego stosunku seksualnego. Osoba, która jest uzależniona od masturbacji, woli zaspokoić się sama, a zrezygnowanie z seksu z partnerem nie powoduje rozczarowania ani napięcia.
Osoba uzależniona od masturbacji nie potrafi powstrzymać się przed onanizowaniem się i dopuszcza się tego nawet w pracy czy podczas wizyty u znajomych. Masturbacja zajmuje osobie uzależnionej znaczną część dnia – onanizowanie się występuje coraz częściej i trwa coraz dłużej, a kompulsywne myśli o masturbacji powodują, że osoba ta nie potrafi skoncentrować się na rodzinie, pracy, nauce, codziennych sprawach. Utrudnia to znacznie codzienne funkcjonowanie w społeczeństwie. Jest to na tyle poważne, że osoba uzależniona potrafi przez nałóg zrezygnować z życia towarzyskiego, a nawet z pracy.
Uzależnienie od masturbacji powoduje, że osoba nim dotknięta traci motywację do podejmowania normalnych czynności, a poziom jej radości i zadowolenia z życia znacznie się obniża. Może pojawić się uczucie przemęczenia, zrezygnowania, spadku energii, a nawet stany depresyjne.
Jakie skutki niesie uzależnienie od masturbacji?
Warto wiedzieć, że mogą pojawić się negatywne konsekwencje zaburzenia.Skutki takiego postępowania uwidaczniają się m.in. w relacjach międzyludzkich.
Partner osoby uzależnionej czuje się odtrącony, ponieważ zawsze schodzi na dalszy plan. Osoba uzależniona wykazuje zainteresowanie nie swoim kochankiem, a nałogiem, od którego nie potrafi się uwolnić.
Także stosunki z rodziną, znajomymi oraz kolegami z pracy ulegają pogorszeniu, gdyż uzależniony przedkłada swój nawyk nad wszystko inne.
Mania masturbowania się może zaburzyć sferę psychiczną i emocjonalną uzależnionego, u którego mogą pojawić się:
- huśtawki nastojów,
- rozdrażnienie,
- lęki,
- depresja.
Osoba, która jest uzależniona od masturbacji, podporządkowuje życie nałogowi: bezustannie myśli o masturbacji, szuka miejsc, w których mogłaby zaspokoić potrzeby, a swój plan dnia dostosowuje do możliwości dokonania onanizacji. Uzależnienie od masturbacji powoduje, że osoba ta staje się nadmiernie pobudzona, ma problemy z koncentracją, motywacją i osiągnięciem zadowolenia w inny sposób.
Uzależnienie od onanizowania się jest przyczyną problemów w związkach oraz ich rozpadu. Bliskość z partnerem przestaje mieć znaczenie i schodzi na dalszy plan, ponieważ osoba uzależniona wystarczające zaspokojenie seksualne znajduje w masturbacji. Osoby uzależnione, które nie są w związkach, mogą mieć problem ze zbudowaniem prawidłowej relacji damsko-męskiej. Zdarza się, że masturbacja przestaje wystarczać i osoba od niej uzależniona podejmuje ryzykowne zachowania seksualne: seks z przypadkowymi ludźmi lub korzystanie z usług prostytutek. Może to nieść za sobą poważne konsekwencje zdrowotne w postaci chorób wenerycznych. W parze z uzależnieniem od masturbacji często idzie uzależnienie od pornografii.
Jak wyjść z uzależnienia od masturbacji?
Uzależnienie od masturbacji nie jest łatwe do pokonania. Jak przestać dokonywać samogwałtu? Jak walczyć z uzależnieniem od masturbacji? Leczenie obejmuje konsultacje specjalistyczne i terapię z psychologiem lub seksuologiem oraz podjęcie samodzielnych prób walki z uzależnieniem od masturbacji. Psycholog pomoże ustalić przyczynę uzależnienia i nauczy metod radzenia sobie z kompulsywnymi zachowaniami i stresem. Lekarz może zalecić przyjmowanie leków na obniżenie libido.
Samodzielna walka z uzależnieniem od masturbacji wymaga silnej woli i motywacji. Obejmuje to rozmowę z bliską osobą o problemie, stawianie sobie celu zmniejszenia i ostatecznie zrezygnowania z masturbacji i oglądania stron pornograficznych, znalezienie czasochłonnego hobby jak np. uprawianie sportu, zmianę trybu życia i diety. Jeśli ktoś cierpi na uzależnienie od masturbacji, pomoc profesjonalistów może okazać się kluczowa.
Można próbować wyjść z tego nałogu eliminując ze swojego życia rutynę, nudę i brak zainteresowań. Warto zatem znaleźć jakąś pasję, której będzie można poświęcić sporo czasu, zrobić jakiś kurs, studia podyplomowe, zaangażować się w działalność charytatywną, czy włączyć do jakiegoś projektu zawodowego.
Słuszną drogą jest także poszukanie odpowiedniej aktywności fizycznej.Oprócz tego, że poprawi się sprawność i zmniejszy waga, emocje wyładowywane dotąd poprzez masturbację będą mogły dużo efektywniej uchodzić podczas treningu.
Jak walczyć z uzależnieniem od masturbacji? Nawyk masturbowania się można też próbować eliminować życiem towarzyskim. Być może w gronie najbliższych osób znajdzie się taka, z którą będzie można porozmawiać o tym wstydliwym przyzwyczajeniu.
Ponadto dobrze jest się pozbyć wszystkich rzeczy, które mogą przypominać o potrzebie masturbacji, jak pornograficzne zdjęcia, gazety, filmy, strony internetowe, itp.
Jak leczyć uzależnienie od masturbacji?
Silna wola oraz zastosowanie się do powyższych zaleceń może poskutkować uwolnieniem się od tego nawyku. Jednak nie zawsze samodzielna walka przyniesie spodziewane efekty. Niekiedy nieodzowne okaże się udzielenie profesjonalnej pomocy osobie, która zmaga się z manią, jaką jest uzależnienie od masturbacji.
Leczenie uzależnienia od masturbacji opiera się na współpracy z psychologiem oraz seksuologiem, którzy dotrą do jądra problemu, wskażą inną ścieżkę zwalczania negatywnych emocji oraz stresu, udzielą wskazówek dotyczących życia seksualnego, a jeśli zajdzie taka potrzeba, wprowadzą kurację farmakologiczną (polegającą np. na przyjmowaniu preparatów obniżających popęd seksualny).