Agartha to mityczna kraina położona we wnętrzu Ziemi

Agartha to mityczna kraina, która według wielu teorii istnieje wewnątrz Ziemi. Ta tajemnicza kraina jest często opisywana jako miejsce pełne harmonii i pokoju, wolne od wszelkich negatywnych wpływów zewnętrznego świata. W tej artykule prześledzimy różne aspekty Agarthy i przyjrzymy się, co wiemy o tym fascynującym miejscu.

Spis treści:

1. Agharta, podziemne państwo, Vril
2. Hipoteza o istnieniu potężnej energii kosmicznej
3. Potężna moc Vril jedynie dla wybranej grupy ludzi
4. Istnienia Vril nie potwierdzają żadne dowody

Agharta, podziemne państwo, Vril

Agharta (Agartha, Agartta, Agharti, Agarta, Agarttha, Aharta) – mityczna kraina według podań położona we wnętrzu Ziemi, będąca siedzibą podziemnego państwa zamieszkiwanego przez wysoko zorganizowaną cywilizację, która miała schronić się w podziemiach uciekając przed kataklizmami. Cywilizacja ta pod różnymi względami ma przewyższać poziom cywilizacyjny ludzi zamieszkujących powierzchnię Ziemi, do czego miałoby się przyczynić opanowanie przez nią kosmicznej energii o nazwie Vril. Ma być krainą wiecznego szczęścia i urodzaju, w której mają mieszkać duchowi przywódcy świata.

Hipoteza o istnieniu potężnej energii kosmicznej

Vril to hipotetyczna forma kosmicznej energii, która miała według niektórych teorii służyć do napędzania zaawansowanych technologicznie statków kosmicznych oraz innych urządzeń. Pochodzenie tej teorii można odnaleźć w literaturze fantastycznej z końca XIX wieku, a sama nazwa pochodzi od powieści "The Coming Race" autorstwa Edwarda Bulwer-Lyttona.

Potężna moc Vril jedynie dla wybranej grupy ludzi

Według niektórych teorii, Vril miało być dostępne jedynie dla wybranej grupy ludzi, którzy byli w stanie kontrolować tę energię. Według innych teorii, Vril miało być dostępne dla każdego, kto potrafił się z nią skontaktować i opanować jej moc.

Istnienia Vril nie potwierdzają żadne dowody

Nie ma jednak naukowych dowodów na istnienie tej energii i większość teorii na jej temat jest traktowana jako pseudonaukowa. Według nauki, energie, które faktycznie istnieją w kosmosie, to między innymi energia słoneczna, magnetyczna, cieplna oraz kinetyczna, a ich właściwości i zastosowania są naukowo udokumentowane.

Poszukiwania wejścia do wnętrza krainy

Wejścia do jej wnętrza mają znajdować się w różnych miejscach na świecie, między innymi w Tybecie i na biegunie północnym. Zaciekawiła ona Hitlera, który wysłał do Tybetu grupę badawczą z zadaniem znalezienia wejścia. Grupa dotarła do Lhasy stolicy Tybetu. Wejścia szukano w pałacu Potala, siedzibie Dalajlamy. Poszukiwania jednak skończyły się porażką. Jako inne możliwe wejścia rozważane są /lub były/ dwie lokalizacje w Afryce, t.j. 1) Piramida Cheopsa i 2) Pustynia Gobi.

Powiązanie z teorią pustej Ziemi

Legenda Agharty wpisuje się w znane od starożytności i modne w wieku XVIII i XIX pseudonaukowe i konspiracyjne teorie pustej Ziemi, które zakładały istnienie wewnątrz kuli ziemskiej mitycznych wolnych przestrzeni i krain, stanowiących siedzibę fantastycznych stworzeń, nieznanych wysoko rozwiniętych cywilizacji i maszyn o niezwykłych właściwościach, np. UFO.

Przykładem takiej opowieści, która została później zidentyfikowana jako opis cywilizacji i kultury Agharty, chociaż jej autor nie używa tej nazwy, jest książka Willisa George’a Emersona (1856-1918) pt. The Smoky God (1908). Jej bohaterem jest żeglarz norweski Olaf Jansen, który w trakcie swoich podróży trafił do wnętrza Ziemi przez wejście w okolicy bieguna północnego i spędził dwa lata między mieszkańcami podziemi. Opisuje ich jako wysokich na 12 stóp, ich stolica miałaby nosić nazwę Ogrodu Edenu, a podziemną przestrzeń oświetlałoby centralne „dymne” słońce.

Dzieje Agharty

Agharta bywa często lokalizowana pod Himalajami, ale też spotyka się wersje legendy umieszczające ją w Azji centralnej na północ od Tybetu, pod biegunem północnym, czy też pod innymi obszarami świata. Istnieją liczne i różniące się od siebie wersje legendy tłumaczące zejście cywilizacji pod ziemię i utworzenie Agharty, która miałaby stanowić centrum okultystycznych mocy dobra i idealizmu (ścieżka prawej ręki i złotego słońca) w przeciwieństwie do mocy zła i materializmu (ścieżka lewej ręki i czarnego słońca) osadzonych również pod ziemią w centrum zwanym Shambala. Świat podziemny nie byłby zatem wolny od napięcia między rywalizującymi tendencjami, jednak Agharcie przypadałaby rola centrum dobra i siły Vril. Shambala bywa też niekiedy utożsamiana ze stolicą Agharty.

Związków z Aghartą, jako miejscem schronienia i kolebką rasy aryjskiej, doszukiwali się również niemieccy naziści, którzy w tym celu zorganizowali wyprawę do Tybetu pod kierownictwem Ernsta Schäfera.

Idea Agharty pojawia się jednak już wcześniej w okultystycznej literaturze francuskiej takich autorów, jak m. in. Louis Jacolliot (1837-1890), który w swojej wydanej w roku 1875 książce pt. Le Spiritisme dans le monde, L'initiation et les sciences occultes dans l'Inde et chez tous les peuples de l'antiquité przydaje jej tytuł prehistorycznego Miasta Słońca w oparciu o rzekome źródła pochodzące od tybetańskich braminów czy René Guénon (1886-1951), który posądza Ferdynanda Ossendowskiego o plagiat z Alexandre’a Saint-Yves d’Alveydre'a, a sam w swojej książce Le Roi du Monde osadza władcę świata w nietykalnej Agharcie, która ma stanowić duchowe centrum świata.

Agharta w opisie Alexandre’a Saint-Yves d’Alveydre’a

Okultysta francuski, twórca pojęcia synarchia, markiz Alexandre Saint-Yves d’Alveydre (1842-1909) jest autorem, który w swojej książce zatytułowanej Mission de l'Inde en Europeä (1886) położył zasadniczy wkład w powstanie idei Agharty na terenie Europy. Wiedzę na ten temat miał zdobyć w trakcie nauki sanskrytu – jego nauczycielem został przybysz z Indii Hardjij Scharipf (Haji Sharif), rzekomy książę, postać owiana mgłą tajemnicy, podpisujący się jako Guru Pandit z Wielkiej Szkoły Agharty. Manuskrypty notatek z tychże lekcji w latach 1885–1886 przechowywane są w bibliotece Sorbony i dowodzą, że Alexandre Saint-Yves d’Alveydre uzyskał w ich trakcie wiedzę na temat Agharty oraz poznawał rzekomo używany w Agharcie 22-znakowy alfabet języka Vattan, który miałby być językiem Aghartian. Wiedzę o Agharcie miał pogłębiać przez swoje rzekome bezpośrednie kontakty telepatyczne z jej „wschodzącymi mistrzami”.

Zejście do podziemnych przestrzeni Agharty miało nastąpić ok. 3200 roku p.n.e. stanowiąc początek nowej ery, zwanej Kali Yuga. Mieszkańcy Agharty przewyższają ludzi zamieszkujących powierzchnię Ziemi pod względem technologicznym, moralnym oraz społecznym. Porządek społeczny oparty jest na zasadzie synarchii, która jest przeciwieństwem panującej wśród mieszkańców Ziemi anarchii. Agharta rządzona jest przez władcę Brahmatmę – istotę o nadnaturalnych mocach, którego sprzymierzeńcami (pomocnikami) są Mahatma i Mahanga. Od czasu do czasu Agharta wysyła na powierzchnię Ziemi swoich emisariuszy, którzy oceniają poziom rozwoju cywilizacji ludzkiej; kiedy mieszkańcom Ziemi uda się stworzyć rząd oparty na zasadach synarchii, Agharta ma otworzyć swoje podwoje przed ludźmi i podzielić się z nimi swoimi osiągnięciami cywilizacyjnymi.

Agharta w opisie Ferdynanda Ossendowskiego

Koncepcje związane z podziemnym państwem Agharty odżyły w książce polskiego pisarza, dziennikarza i podróżnika – Ferdynanda Ossendowskiego (1876-1945) wydanej po raz pierwszy w roku 1923 pt. Przez kraj ludzi, zwierząt i bogów. Autor podczas swojej podróży po Mongolii miał usłyszeć od jej mieszkańców opowieści o państwie podziemnym, które leży gdzieś pod Indiami albo Afganistanem.

Aharta miała powstać ok. 60 000 lat temu, kiedy pewne plemię rządzone przez „świętego człowieka” miało się schronić w podziemiach. Miejsce wejścia do tych podziemi jest ukryte, a pieczary łącząc się ze sobą rozciągają się przez wszystkie podziemia świata. Mieszkańcy podziemi rządzą się prawami, przy których zbrodnie i występki stają się niemożliwe. Dysponują „osobliwym ogniem”, przy świetle którego rośliny wydają duże plony, pod ziemią istnieją gatunki zwierząt, których nie ma na powierzchni.

Społeczność Aharty liczy 800 milionów mieszkańców, stolica otoczona miastami kapłanów przypomina Lhasę, a całym państwem rządzi Władca Świata, zwany inaczej Wielkim Nieznanym albo Brahytmą, który pozostaje w bezpośrednim kontakcie z Bogiem. Ma dwóch pomocników – Mahytmę, który zna cel przyszłych wypadków, oraz Mahyngę, który kieruje przyczynami tych wypadków. Pałac Władcy Świata otoczony jest domami świętych goro – świętych (panditów), którzy dysponując wiedzą tajemną rządzą życiem i śmiercią ludów.

W książce Ossendowskiego zawarta jest przepowiednia, że mieszkańcy Aharty wyjdą na powierzchnię Ziemi.

Jak wynika z przeglądu literatury i zebranych opisów, Agharta wydaje się bardziej legendarnym miejscem mitycznym, niż miejscem realnym. Nie przeszkodziło to jednak, żeby mit ten, ożywiony i rozpropagowany w wieku XIX, mógł być podtrzymywany przez towarzystwa okultystyczne, np. Towarzystwo Thule, Towarzystwo Vril, Towarzystwo Teozoficzne oraz licznych autorów literatury okultystycznej, a także znaleźć swoje miejsce w XX-wiecznych treściach ideologiczno-propagandowych nazizmu.

Historia Agarthy

Agartha to termin zapoczątkowany w XIX wieku przez okultystów i badaczy ezoterycznych. Według ich teorii, Agartha była krainą, która przetrwała kataklizmy i była zamieszkana przez mądre i duchowe istoty. Początkowo uważano, że Agartha znajduje się w Tybecie, ale z czasem teoria ta rozszerzyła się na inne części świata, w tym na Amerykę Południową i Antarktydę.

Legenda o Świetle Wewnętrznym

Jednym z najbardziej znanych elementów mitologii Agarthy jest legenda o Świetle Wewnętrznym. Według tej legendy, wewnątrz Ziemi istnieje centralne słońce, które emanuje pozytywną energią. Ta energia jest nazywana Światłem Wewnętrznym, a jej źródło jest uważane za źródło życia i mądrości. Według niektórych wierzeń, mądra ludzkość, która mieszka w Agartha, wykorzystuje tę energię do uzdrawiania i rozwoju.

Opowieści o wejściach do Agarthy

Według wielu opowieści istnieją wejścia do Agarthy, ale są one ukryte i trudne do znalezienia. Niektóre teorie sugerują, że wejścia te znajdują się w okolicach Himalajów lub w górach Andów. Inne mówią o wejściach w pobliżu biegunów Ziemi lub w podwodnych jaskiniach. Jednakże żaden z tych wejść nie został znaleziony lub potwierdzony naukowo.

Relacje ze światem zewnętrznym

Według teorii, mieszkańcy Agarthy żyją w pełnej harmonii z naturą i sobą nawzajem. Są oni wolni od wszelkich negatywnych wpływów zewnętrznego świata, takich jak choroby, wojny czy zanieczyszczenie środowiska. Jednakże, niektóre teorie mówią, że mieszkańcy Agarthy mają kontakt ze światem zewnętrznym i że czasem podejmują działania, aby pomóc ludzkości.

Agartha w kulturze popularnej

Agartha stała się tematem wielu filmów i książek science-fiction oraz była inspiracją dla wielu artystów. W filmie "Journey to the Center of the Earth" z 1959 roku, Agartha była przedstawiona jako kraina zamieszkana przez prehistoryczne stworzenia. W innych dziełach Agartha jest przedstawiana jako miejsce, w którym żyją istoty z innych planet lub jako kraina pełna tajemniczych technologii.

Naukowe wyjaśnienia

Wiele teorii o istnieniu Agarthy jest traktowanych jako pseudonaukowe i nie ma na nie dowodów naukowych. Jednakże, istnieją teorie naukowe, które sugerują, że wewnątrz Ziemi może istnieć subtelny świat energii. Według tych teorii, istnieją nie tylko naturalne jaskinie i tunele wewnątrz Ziemi, ale także warstwy energii, które mogą być wykorzystywane do przemieszczania się wewnątrz Ziemi.

Współczesne badania

Mimo braku naukowych dowodów na istnienie Agarthy, wciąż istnieją ludzie, którzy podejmują próby znalezienia wejść do tej krainy. W niektórych przypadkach, takie próby kończą się tragicznie, jak w przypadku grupy rosyjskich badaczy, którzy zginęli w 2002 roku, próbując znaleźć wejście do Agarthy.

Podsumowanie

Agartha to fascynująca kraina, która pobudza wyobraźnię wielu ludzi na całym świecie. Choć nie ma na nią naukowych dowodów, wciąż wiele osób wierzy w jej istnienie i podejmuje próby znalezienia wejść do niej. Bez względu na to, czy Agartha jest rzeczywiście prawdziwa, czy tylko mitem, pozostaje ona jednym z najbardziej tajemniczych i intrygujących miejsc na świecie.

F.A.Q.

Często zadawane pytania pojawiające się w odmętach internetu, na które udało nam się przygotować jednoznaczne odpowiedzi. Zobacz czego się możesz z nich dowiedzieć. Więcej informacji znajdziesz w treści powyższego artykułu.

1. Czy Agartha istnieje naprawdę?

   Nie ma na to naukowych dowodów. Teorie o Agartha są traktowane jako pseudonaukowe i nie potwierdzono istnienia krainy wewnątrz Ziemi.

2. Jakie są teorie na temat wejść do Agarthy?

   Istnieją różne teorie na temat położenia wejść do Agarthy. Niektóre z nich mówią o wejściach w okolicach Himalajów lub Andów, a inne o wejściach w pobliżu biegunów Ziemi lub w podwodnych jaskiniach.

3. Czy ktoś kiedykolwiek odnalazł wejście do Agarthy?

   Nie, żadne wejście do Agarthy nie zostało potwierdzone naukowo lub odnalezione.

4. Jakie są najbardziej znane dzieła kultury popularnej, w których pojawia się Agartha?

   Agartha jest motywem wielu filmów i książek, w których jest przedstawiana jako tajemnicza i magiczna kraina. Jednym z najbardziej znanych dzieł kultury popularnej, w którym pojawia się Agartha, jest powieść "Król Maciuś Pierwszy" autorstwa Janusza Korczaka. W powieści tej, Agartha jest przedstawiona jako kraina, w której żyją ludzie, którzy znają tajemnice świata i potrafią rządzić nim z mądrością.

5. Dlaczego Agartha budzi tyle zainteresowania?

   Agartha budzi wiele zainteresowania ze względu na swój tajemniczy charakter i brak naukowych dowodów na jej istnienie. Ponadto, wciąż wiele osób wierzy w istnienie tej krainy i podejmuje próby jej odnalezienia.

6. Czy istnieją dowody na istnienie krainy Agartha?

   Nie ma na to naukowych dowodów. Teorie o istnieniu Agarthy są traktowane jako pseudonaukowe i nie zostały potwierdzone przez naukę.

7. Jakie są teorie na temat położenia wejść do Agarthy?

   Istnieje wiele teorii na temat położenia wejść do Agarthy. Niektóre z nich mówią o wejściach w okolicach Himalajów lub Andów, a inne o wejściach w pobliżu biegunów Ziemi lub w podwodnych jaskiniach.

8. Dlaczego tak trudno jest znaleźć wejście do Agarthy?

   Znalezienie wejścia do Agarthy jest trudne ze względu na brak naukowych dowodów na istnienie tej krainy. Ponadto, jeśli Agartha istnieje, to może być to miejsce trudno dostępne, a wejścia do niej mogą być ukryte lub zmienne.